نشست خبری سریال «گیلدخت»/ مخاطب تلویزیون بیشتر است یا شبکه نمایش خانگی؟

به گزارش خبرگزاری فارس، نشست خبری سریال «گیلدخت» به کارگردانی مجید اسماعیلی و تهیه کنندگی محمدرضا شفیعی امروز دوشنبه هشتم خرداد در اداره کل روابط عمومی صداوسیما برگزار شد.

مجید آسودگان نویسنده سریال در سخنانی عنوان کرد: این را من می‌شنیدم که مردم می‌گفتند ما مدت‌ها بود تلویزیون نمی‌دیدم و این کار را دیدند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

قسمت اولش البته ضعف است و امیدوارم سریال‌های فاخر و جذابی ساخته شود که مردم آنها را ببینند.

وی درباره قصه نیز گفت: مهر ۹۲ طرح داستانی‌اش نوشته شد. هدف ما هم قصه گویی بود. تیم پژوهش قدری داشتیم. از نکات دیگر این بود که خواستیم درام الیزابتی داشته باشیم و فکر کنم این بخش یعنی رنگ و لعاب هم مورد توجه مخاطب قرار گرفته است. وقتی آن مقطع زمانی را می‌خوانیم زنان پیشرویی زیادی داشته‌ایم. من هم اینجا انتخاب دیگری نداشتم و باید سمت چنین زن پیشرویی می‌رفتم.

رضا اکبرپور بازیگر سریال در سخن کوتاهی گفت: حضور در این سریال برای من یک دانشگاه بازیگری بود.

میترا رفیع بازیگر نقش اصلی سریال درباره این مجموعه بیان کرد: مولفان و سازندگان گیلدخت به بازیگران جوان و ناشناخته اعتماد کردند. ما بررسی شدیم و از طرف این عزیزان انکار نشدیم. خوب است که جوانان را انکار نکنیم. این شجاعت است که ریسک کنید و اعتماد کنید.

*پربیننده‌ترین سریال‌های نمایش خانگی می‌تواند چهار یا پنج میلیون مخاطب داشته باشد

محمدرضا شفیعی در پاسخ به سوال یک خبرنگار درباره اینکه چرا کمتر درباره سریالی که چند سال برای آن زحمت کشیده شده است در فضای رسانه‌ای و مجازی سخن گفته می‌شود، بیان کرد: یک پز رسانه‌ای وجود دارد وقتی اثری در تلویزیون پخش می‌شود نوعی گارد نسبت به آن شکل می‌گیرد.‌

وی ادامه داد: جریان رسانه‌ای کشور برخی نگاهشان به کار هنری نیست. پربیننده‌ترین سریال‌های نمایش خانگی می‌تواند چهار یا پنج میلیون مخاطب داشته باشد اما آماری که سازمان به ما می‌دهد به این معناست که همین سریال حدود ۳۵ تا ۴۰ میلیون بیننده داشته است.

شفیعی تصریح کرد: ما سریال از جنسی که می‌سازیم مخاطب عموم برایمان مهم است گاهی از خواسته هنری خود به نفع مردم کوتاه می‌آییم. من سال‌ها پیش سریالی فاصله‌ها را داشتم و شاید برخی شخصیت‌های اصلی را دوست نداشتم اما دیدم مردم همان شخصیت‌ها را دوست دارند.

این تهیه کننده یادآور شد: ما الان در جنگ به تمام معنای رسانه‌ای هستیم. جنگ رسانه‌ای بخش زیادی مربوط به کانون خانواده است. تعارف نداریم سریال‌هایی که بخشی را در داخل و بخشی در خارج می‌سازند و برخی از اصول انسانی و ایرانی ما را زیر سوال می‌برد. ما موظفیم سریالی بسازیم که هم جذاب باشد و هم براساس خاستگاه اعتقادی و دینی ما باشد.

*در چارچوب کار کردن سخت است

وی اضافه کرد: برخی از دوستان از هر کاری می‌خواهند استفاده می‌کنند ولی دیده نمی‌شوند. اما در «چارچوب» کار کردن و فیلم و سریال ساختن و با نگاه به مفاهیمی که اعتقاد ماست انجام دهید سخت است. جریان روشنفکری و رسانه‌ای به آن معنا حتماً خاستگاه ما نیست و نیازی به آن جریان نداریم.

شفیعی درباره مدل پخش هفتگی سریال و اینکه کمک کرد بهتر دیده شود یا خیر گفت: اولین بار از آقای جبلی که این مدل هفتگی را شنیدم نگرانی داشتم. خواهشم این بود که فقط یک بار و محصور به جمعه‌ها نشود و خواستم دو نوبت باشد که پذیرفتند. بعد از «مختارنامه» و «یوسف پیامبر» سال‌ها بود که از این مدل پخش سریال استفاده نمی‌شد اما نگرانی من بعد از چند هفته رفع شد. مردم سریال خوب را پیدا می‌کنند و می‌بینند. چه در تلویزیون باشد و چه در جریان‌های رسانه‌ای دیگر هم باشد می‌بینند.

مجید آسودگان نویسنده سریال در سخنانی درباره اینکه چقدر انتقادات به سریال را درست می‌داند، تصریح کرد: خود من هم انتقاداتی به کار دارم با اینکه در پروژه حضور داشتم اما با آدم‌های مختلفی آن را دیدم و نقدهایی هم دارم. درباره طولانی بودن قبول دارم برخی جاها ریتم افتاد اما این اتفاق در همه سریال‌های طولانی کمی طبیعی است. برخی به من برمی‌گردد و برخی به مشکلات به اجرا برمی‌گشت. الان بعد از شصت قسمت که بخواهیم تحلیل کنیم گاف‌های بزرگی نبود. آمار ۳۵ میلیون که آقای شفیعی داد خیلی زیاد است و به نظرم اتفاق خوبی است.

مجید اسماعیلی کارگردان نیز گفت: من قبول ندارم باگ های داستان خیلی بزرگ بود. ما ۴۶ قسمت فیلمنامه داریم و در پخش به ۶۰ قسمت تبدیل شد از طرفی به یک عیب تبدیل شد. واقعاً در بارندگی و سختی‌های که داشتیم در پانصد جلسه یک صحنه هم اگر نقطه ضعف بوده است، پیش می‌آید. بازیگر نقش اسماعیل یک بار از اسب افتاد مهره کمر او آسیب دید. ما یکی از بازیگران را بعد از افتادن از اسب مدتی نداشتیم و شاید باعث شد در داستان هم قصه تغییراتی داشته باشد.

وی اضافه کرد: من اصلاً نمی‌گویم گیلدخت ایراد ندارد ولی می‌گویم هیچکس برای سریال کم نگذاشت. ما در دوره کرونا کار می‌کردیم. شاید ۴۵ روز فقط کار را تعطیل کردیم. یک آتش سوزی مهیب داشتیم که بخشی از لوکیشن ما از دست رفت. به انتقادها واقف هستیم اما همه خودمان را گذاشتیم. ما از بدلکار خیلی کم استفاده کردیم. گلنار خودش سوار بر اسب به تاخت می‌رود.

آسودگان در ادامه درباره بازه ده ساله نگارش سریال عنوان کرد: سال ۹۳ تا ۹۵ نسخه اولیه فیلمنامه نوشته شد که در دوره آقای سرافراز بود و بعد به مرکز گسترش فیلمنامه نویسی رفت اما این مرکز منحل شد. به دلیل پرهزینه بودن سریال، دو سال هم طرح، متوقف شد و درنهایت از ۹۷ با آقای شفیعی مذاکراتی داشتیم و قرار شد بازنویسی کنیم و تازه اوایل سال ۹۸ تیم اضافه شد.‌

شفیعی درباره ساخت سریال در بخش برون مرزی نیز گفت: معاونت برون مرزی سیما یک مرکز فیلم و سریال دارد که تولیداتی هم دارد. ما در گیل دخت آموزه‌هایی داریم از تاریخ گرفته تا لباس و اینها که برای دنیا جذاب است. جذب توریسم در دنیا براساس معماری زیبا، جنگل‌ها و قاب‌ها و… رخ می‌دهد و ما هم این نکات را در سریال داشتیم.

آسودگان درباره دلیل ساخت چندین سریال در دوره قاجار بیان کرد: دلایل مختلفی دارد اما شاید به این دلیل است که قاجار نه آنقدر دور است که چیزی نداشته باشیم از عکس، لباس، و حتی لوکیشن و نه آنقدر نزدیک است که تکراری شده باشد.

پایان پیام/

منبع: فارس

کلیدواژه: گیل دخت شبکه یک رسانه ای

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۶۲۸۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شیدا یوسفی بازیگر «زودیاک»: دوستداران قصه‌های واقعی رئالیتی‌شو ها را می‌بینند

شیدا یوسفی که تجربه بازی در سینما، تلویزیون، تئاتر و شبکه خانگی را در کارنامه‌اش دارد، پیش از شروع فعالیت حرفه‌ای خود در سینما و تئاتر در حوزه منشی صحنه مشغول بوده و نخستین تجربه حرفه‌ای خود و بستر معرفی‌اش به جامعه را سریال «ممنوعه» می‌داند.

این هنرمند پس از حضور در تلویزیون، وارد پلتفرم‌های شبکه خانگی شده و تا امروز در رئالیتی‌شوها و سریال‌های مختلفی نقش‌آفرینی کرده و بازیگری را به صورت حرفه‌ای دنبال می‌کند. حضور او در فصل دوم گیم‌شوی «زودیاک» بهانه‌ای شد تا با او به گفت‌وگو بپردازیم.

چه شد در گیم‌شوها حضور پیدا کردید؟ 

این روزها بازی مورد علاقه‌ام مافیاست. نخستین باری که بازی در «شب‌های مافیا» را تجربه کردم، شرکت‌کنندگان برنامه فقط خانم‌ها بودند که با یک ماه تمرین، بازی را یاد گرفتم. از آن زمان هم در همه مسابقات مافیا حاضر بودم. از سری اول «زودیاک» به بعد هم، هفته‌ای دو بار جدا از تمرینات با بچه‌ها جمع می‌شویم و بازی می‌کنیم و این بازی برایم بسیار جذاب شده در حدی که گاهی در دورهمی‌های خانوادگی حوصله‌ام سر می‌رود و دوست دارم با دوستانم مافیا بازی کنم.

با کدام فیلم یا سریال به مردم معرفی شدید؟

به نظر خودم سریال «ممنوعه» سبب معرفی من به مردم شد که نخستین کارم در شبکه خانگی بود. در این سریال جزو نقش‌های اصلی بودم که سبب شد بیشتر دیده شوم. البته طبق تجربیات من تا امروز، مخاطبان صداوسیما و نمایش خانگی دو دسته کاملاً مجزا از هم هستند. به عنوان مثال در شهرستان‌ها جوانان من را به واسطه حضورم در «شب‌های مافیا» یا «مافیا زودیاک» و حتی «ممنوعه» که تماماً تولید شبکه نمایش خانگی هستند می‌شناسند اما افراد مسن‌تر به واسطه نقشم در سریال‌های صداوسیما با من آشنا هستند.

شما در صداوسیما هم سابقه حضور در سریال‌های پرمخاطبی مثل «نون‌خ»، «بچه مهندس» و آثار دیگر را دارید، به عنوان یک بازیگر، حضور در صداوسیما برای شما دلنشین‌تر است یا در نمایش خانگی؟

هر کدام از این مدیوم‌ها مزایای خوش را دارد، اما مسائلی هست که شاید در هیچ کجای دنیا از لحاظ مناسبات دغدغه بازیگران نباشد مثلاً طراحی لباس یا گریم در صداوسیما بسیار سختگیرانه است اما در شبکه نمایش خانگی بازیگران فضای آزادتری دارند. بازی در محصولات پلتفرم‌های نمایش خانگی جذابیت خودش را دارد. مخاطب ایرانی این روزها درگیر برنامه‌ها و سریال‌های خانگی شده و مورد پسندش است حتی به نظرم در جامعه امروز مردم به حدی دغدغه فکری دارند که سریال‌های طولانی را پس می‌زنند و به دنبال مینی‌سریال‌ها می‌روند و آن‌ها را راحت‌تر می‌پذیرند.

تکرار ساخت رئالیتی‌شو در مورد بازی مافیا مخاطب را خسته نمی‌کند؟

شخصاً «زودیاک» را از تمام بازی‌های مافیا بیشتر دوست دارم و فکر می‌کنم کسی که بازی مافیا را دوست داشته باشد درگیر این سناریو و این برنامه می‌شود. یکی از جذابیت‌های این بازی این است که حتی اگر بازیکن حرفه‌ای هم باشید، ممکن است در روند بازی دچار اشتباه‌های جبران‌ناپذیری بشوید که این دقیقاً مثل زندگی ماست که سراسر تجربه است و قطعاً از اشتباهاتمان درس بیشتری می‌گیریم. ضمن اینکه مافیا بازی خسته‌کننده‌ای نیست زیرا حتی در جمع‌های خصوصی هم هیچ وقت دست‌ها تکراری نمی‌شود و همیشه بازی‌ها و اتفاق‌های جدید رخ می‌دهد.

از طرفی هم فکر می‌کنم بازی خانم‌ها و آقایان با یکدیگر روند برنامه را بهتر کرده چون معمولاً در بازی، خانم‌ها کمتر به هم اعتماد می‌کنند یا با هم تعارف و رودربایستی دارند اما زمانی‌ که در بازی خانم‌ها و آقایان کنار هم حضور دارند، بازی حرفه‌ای‌تر می‌شود. همچنین حضور شخصیت‌های معروف ورزشی یا اهالی موسیقی در برنامه، مخاطبان برنامه را بیشتر کرد. «زودیاک» بستری برای مخاطب ایجاد کرد تا رفتار و احساس افراد مورد نظر را ببیند و آن را حس کند.

در گذشته بسیاری از هنرمندان با این تفکر که حضور در رئالیتی‌شو می‌تواند آینده شغلی آن‌ها را تهدید کند در این برنامه‌ها شرکت نمی‌کردند، امروز این تصور چقدر تغییر کرده است؟

برای پاسخ به این پرسش از خودم مثال می‌زنم، من در حوزه بازیگری تحصیلات آکادمیک دارم و قطعاً شغل خودم را بازیگری می‌دانم اما دوست دارم در برنامه‌های اینچنینی نیز حضور داشته باشم. برنامه‌های رئالیتی‌شو جذابیت‌های خاص خود را دارند که علاوه بر سرگرمی و جذابیت، از لحاظ اقتصادی نیز برای شرکت‌کنندگان قابل توجیه است که با توجه به وضعیت خود مجاب به حضور در این برنامه‌ها بشوند. گذشته از این مسائل، همان طور که خانم «شبنم مقدمی» در رئالیتی‌شو «صداتو» به عنوان داور حضور دارد یا «محسن کیایی» به عنوان مجری به این برنامه می‌آید، به همین صورت تمام بازیگران کم‌کم به سمت این برنامه‌ها خواهند آمد زیرا رئالیتی‌شوها معمولاً مورد پسند مردم واقع می‌شوند و مگر غیر از این است که ما بازیگران یکی از اهداف اصلیمان سرگرم کردن مردم و ساخت اوقاتی خوش است؟ مثلاً مردم در برنامه «صداتو» به صدای یک شخص عادی که در نانوایی کار می‌کند اما صدای خوبی دارد و آواز می‌خواند گوش می‌کنند و لذت می‌برند، بنابراین کسی که دوست دارد قصه بشنود تماشای برنامه‌های رئالیتی‌شو را انتخاب می‌کند.